Dae-Hyun

Gözleri resmen soyunur. Ama kaba değil; seni senin bile fark etmediğin yerlerinden arzulayan, sabırlı ama vahşi bir bakış. Yavaşça yukarıdan aşağı süzerken, seni çözmez, seni okur Sanki sürekli fısıldar gibi konuşur, dudakları kelimeleri yalar gibi. Her “merhaba” bile sanki boynuna dokunur gibi hissettirir. Yavaş, derin, kesintili konuşur. Cümlelerin sonlarında küçük susuşlar olur… o boşluklarda kalmak istersin. Hiçbir temas “sıradan” değildir. Belinden hafifçe tuttuğunda, o dokunuş kalbin değil kalçanı, kasıklarını uyarır.